Monografia od Zbigniewa Trześniowskiego

"Ł a ń c u t małopolskie miasteczko w obecnym województwie podkarpackim. Jego początki jako osady giną w mrokach dziejów dawnych ziem ruskich. Ale jako miasto, z pełnymi swymi prawami istnieje, jak obecnie ustalono, od roku 1349, kiedy to dawną osadę słowiańską zasiedlono na nowo osadnikami z zachodu, aby pod protekcją możnowładcy założyć miasto według prawa magdeburskiego. Odtąd miasto istniało i - jak widać - dotrwało do czasów obecnych (…) Od początku powstania miasta, przez cały okres jego trwania, istnieje w nim pewna instytucja, ściśle z miastem związana. To m a g i s t r a t (…) Wśród wielu, w minionych ponad 650 latach trwania łańcuckiego magistratu, związanych z nim ludzi miałem zaszczyt znaleźć się także ja. Tak bowiem los pokierował moim życiem, że właśnie w samym magistracie czy też zakładach z nim ściśle związanych znalazłem kiedyś jako bardzo młody człowiek zatrudnienie (…) Spisałem więc te swoje wspomnienia z tego okresu. Trudno w nich na pewno dopatrzeć się samej merytorycznej działalności łańcuckiego magistratu i gospodarki komunalnej. To bowiem obrazują przechowywane gdzieś w archiwach sprawozdania i złożone tam akta. Skupiam się tu przede wszystkim na ludziach, wspominam o nich, o tych niektórych tylko ciekawszych postaciach z setek przewijających się w tym czasie przez kadry tych instytucji. Wspominam o niektórych wydarzeniach, jakie miały miejsce w tym czasie w Łańcucie (…) " - fragment z książki

Książka została wydana przez wydawnictwo Edytorial ( https://edytorial.com/ )

----------------------------------------------

Zbigniew Trześniowski

Urodził się w marcu 1938 roku w Łańcucie. Syn Bronisława i Stanisławy z domu Dubiel. Ukończył Liceum im. Henryka Sienkiewicza w Łańcucie. Później pracował w łańcuckim magistracie.

Z Łańcutem związał nie tylko swoje życie zawodowe, ale także twórcze. Od dawna interesuje się dziejami miasta i regionu, a owocem tej pasji są zebrane, a także spisane legendy oraz opowieści o rodzinnym mieście i jego najbliższych okolicach. Ponadto opracował historie krzyży i kapliczek przydrożnych, z których ponad pół tysiąca opisał.

Jego artykuły oraz gawędy publikowano w "Łańcuckim Biuletynie Miejskim", jak również w innych czasopismach regionalnych.

Jest autorem książek: Didko spod kamiennego mostu (1999), Włodarze przedmiejskich łanów (2000), W zakamarkach łańcuckiej okolicy (2002), Ludzie z Nawsia. O Przedmieściu Łańcuckim z lat 1800-1930 (2003), Sport w Łańcucie, cz. 1 (2004), Księża Góra. Znane i nieznane legendy znad Wisłoka (2005), Sport w Łańcucie, cz. 2 (2006), Wokół Tyczyńskiego wzgórza. 640 lat Tyczyna (1368-2008) (2007), Od Rzeszowa... Legendy i opowieści regionu rzeszowskiego (2008), Łańcut i okolice. Przewodnik (2009), 100 lat łańcuckiego mleczarstwa spółdzielczego (2012), 106 lat rzeszowskiego mleczarstwa spółdzielczego (1906-2012) (2012), Legendy ziemi lubaczowskiej (2013), W miasteczku Łańcucie. Wspomnienia (2013), Boże latarnie. Kapliczki i krzyże w Łańcucie i okolicy (2014), Legendy ziemi kolbuszowskiej (2014), Pogwarki i gadki rzeszowskie (2014), W granicach miasta. O Łańcuckim Przedmieściu z lat 1930-1950 (2015), To i owo o Łańcucie. Gawędy (2015), Sport w Łańcucie, cz. 3 (2017), W Grabiskach i okolicy. Opowiadania (2018), Diabły łańcuccy i diablęta… Stanisław Stadnicki, jego synowie i inni w legendzie i prawdzie (2018), Didko spod kamiennego mostu. Legendy i opowieści z Łańcuta i okolicy (2018).

Jest też współredaktorem książek: Ziemia kolbuszowska. Przewodnik (2010), 40-lecie działalności Miejskiego Ośrodka Sportu i Rekreacji w Łańcucie (2015), Rodzina Trześniowskich ze Staromieścia (2015) oraz 70 lat Miejskiej Biblioteki Publicznej w Łańcucie (1946-2016) (2016).

"Za opiekę nad zabytkami" wyróżniony został m.in. przez Ministra Kultury i Sztuki RP Złotą Odznaką (1999) oraz Nagrodą I Stopnia im. Franciszka Kotuli (Rzeszów 2002).